خط خطی ۲۵

 و به وقت عاشقی درد است

اصلا تمام اوقات شرعی شهر هم درد است 

وقتی گلدسته های عاشقی

 اذان نبودنت را فریاد می زند و 

من باید بر لب ترک خورده حوض تنهایی

 وضوی بی کسی بگیرم و اقامه ماتم ببندم 

حال نمیدانم نماز به چندمین رکعت تمام کنم 

من مسافری درمانده از شکست عشق

دل به دو رکعتی شدن تمام روزگارم بستم تا 

بی آنکه تسبيحاتى اربعه خوان وجودم شود

 خود را خلاص به اشهدی کنم و

 تکلیف مغرب به عشای شوم شده

 نبودنت را یکسره کنم . 

سحر بشود و تو نباشی

 تنها قانون جنگل است و

 من ،همان جنت ندیده پا به برزخ بگذارم

 برای هردویمان بهتر است .

هم برای من هم برای ایمانم . 

میدانی که اصلا دین بی تو هم 

نقطه اتکایش عجییب می لنگد .

نافهم هم از نوشته هایم خدا ساختن

 از بت داشتنت را میفهمد که تو به غرورت نفهمیدی و من ابراهیم تبر به دست زمین گیر از شکستن وجودت پنجه بر تبر،

 برای نابودی خویشتن 

زمین قبر شخم میزنم 

باشد دیدارمان به همان روز قیامت 

فرشته زمینی من ...